Foodie in Rome – Vorige keer hebben jullie al kunnen lezen over de uitgebreide voorbereiding van onze inspiratiereis naar Rome. Nu is het eindelijk zo ver! We vliegen op donderdagavond en als we laat aankomen en door de beslagen raampjes van ons taxibusje kijken, zien we langzaam de oude gebouwen opdoemen, alsof het niets is. Die avond gaan we vooral snel naar bed, want voor het volle programma van morgen hebben we alle energie nodig.
Petrus, Paus, Priester
De volgende ochtend gaat de wekker vroeg, want de ochtend staat in het teken van de Musei Vaticani. We kunnen zo de rij voorbij want we hebben in Nederland al tickets gekocht. Na een veiligheidscheck en heel wat roltrappen omhoog kan de tour beginnen. Vooral de galerijen die naar de Sixtijnse kapel leiden zijn prachtig. Via de audiotour horen we de verhalen achter alle pracht en praal. De Sixtijnse kapel is vooral druk maar er hangt ook wel een magische sfeer. Na het bezoek aan het museum lopen we uiteraard nog naar het Sint Pietersplein. Wat is dat indrukwekkend en groot. Helaas hadden we geen kaartjes gekocht en hebben we geen tijd en behoefte om in de enorm lange rij te gaan staan, maar de Sint Pieter gaat zeker op ons verlanglijstje voor een volgend bezoek aan Rome.
De man met de hoed
We lopen over de Tiber naar de andere kant van Rome, richting het Campo dei Fiori. Hier hebben we afgesproken met de man met de hoed en blauwe fiets: Amandio, onze gids. We hebben nog even de tijd dus lopen rustig via de Via del Pellegrino (leuk straatje!) naar het plein. We bekijken direct de mooie groente- en fruitstallen met prachtige tomaten, mais, pompoenen en granaatappels. Amandio laat niet lang op zich wachten en hij bewijst al direct zijn toegevoegde waarde door ons dingen te vertellen die wij anders nooit zouden hebben geweten. Hij vertelt over de aanwezigheid van een eeuwenoud theater, over het standbeeld van Giordano Bruno en het feit dat het monument voor deze man staat op het enige plein van Rome waar geen kerk te vinden is.
Foodie in Rome – pizza!
En dan is het eindelijk tijd om te gaan proeven! We beginnen met de beste pizza van Rome bij Forno Campo dei Fiori. Ik wil niet weten hoe druk het hier in de zomer is maar gelukkig weet Amandio al snel ons aan een paar stukken overheerlijke pizza te helpen. We hebben een stuk rode basis pizza en een met salsicce en funghi (worst en champignons). Aan het kraken van de pizza merk je al dat het deeg echt geweldig is. Ik was direct ook erg benieuwd naar de vele broden maar helaas is dat voor een volgend bezoek. Je krijgt de pizza dubbelgevouwen en uiteraard maakte ik direct de fout om ze van elkaar af te halen. Ik word op de vingers getikt door Amandio dat de Romeinen de pizza zo niet eten. Daar krijg je vieze handen van.
Telefoondraden
We vervolgen onze weg en Amandio vertelt ons meer over de historie van de stad terwijl we rondlopen. Al snel stoppen we in de Vicolo del Gallo voor een volgende versnapering: crocchetta di patate con mozzarella. Ofwel een aardappelkroket met daarin mozzarella. Dat noemen ze ook wel ‘al telefono’ omdat de mozzarella voor lange (telefoon) draden zorgt bij het eten. Ik ben niet zo’n fan van aardappel en vind het best zware kost, maar om mij heen vinden ze gretig aftrek. Het is sowieso een mooie zaak met meer Siciliaanse specialiteiten.
Cannoli bij oma
De volgende stop dient zich direct aan: cannoli!! Bij I Dolce di Nonna Vicenza nemen we een heerlijk kop koffie met Siciliaanse cannoli. Wat is dit heerlijk, Anne-Marie had niet te veel gezegd! Er zijn veel verschillende smaken maar Amandio bestelt voor ons de originele met ricotta en een beetje citroen. We likken onze vingers erbij af en zouden er zo nog een paar op kunnen. Deze zaak is sowieso een mooie stop en ze verkopen er ook prachtig uitziende rosoli: een likeur van fruit.
Een ander perspectief
Op het pleintje vlakbij denken we Amandio zijn bewering dat er op elke plein een kerk is te ontkrachten. Maar hij heeft wederom gelijk. Deze keer verstopt in een overheidsgebouw. We stoppen ook nog bij Galleria Spada. Er staat bewaking voor de deur maar laat je daar vooral niet door afschrikken. Aan de linkerkant op de binnenplaats is er een doorkijk naar een prachtig perspectief. Het lijkt een tientallen meters lange galerij naar een tuintje maar niets is minder waar; het is maar 8 meter. Borromini heeft hier echt een bijzonder staaltje schijnperspectief neergezet. Het museum blijkt ook een bezoek waard te zijn. De galerijen die je hier vindt, doen niet onder voor de galerijen in het Vaticaanse museum volgens Amandio. Helaas hebben wij er geen tijd voor.
Op de fiets naar Trastevere
Op naar de fietsen voor het echte werk. Om de hoek, bij Fietsverhuur in Rome, staan de fietsen al voor ons klaar. We pakken de voetgangersbrug over de Tevere en fietsen naar Trastevere (letterlijk vertaald aan de andere kant van de Tiber). Deze oude volkswijk is werkelijk schilderachtig en in de prachtige kleine straatjes hangt het wasgoed soms nog te drogen. We fietsen verder naar een van de oudste kerken van Rome: de Basiliek van Santa Maria. Van buiten niet echt indrukwekkend maar onze monden slaan open als we binnen komen. We branden een kaarsje en genieten van alle pracht en praal.
Tegenwoordig is Trastevere vooral een hippe wijk met leuke restaurants en bars, dus ook zeker een tip voor de avond. Wij zagen hier:
- Fish Market, een modern visrestaurant
- Sottasopra, beneden (sotta) streetfood en boven (sopra) restaurant
- San Cosimato Caffè, een hippe bar
- Roma Sparita, de beroemde Cacio e Pepe in een krokant mandje
- La Gattabuia, eten in een oude pauselijke gevangenis
Op naar de volgende culinaire stop of zelfs twee naast elkaar op de Via di San Francesco a Ripa. We stoppen eerst bij een prachtige speciaalzaak voor vleeswaren en kaas: Antica Caciara. We proeven de truffelkaas en nemen een stuk Parmigiano in vacuüm mee. Overigens doen ze dat graag voor je zodat je hun heerlijkheden ook mee kan nemen in je koffer. De andere stop is I Supplì. We eten hier de gefrituurde risotto kroketten met tomatensaus. Ze zijn er in vele varianten maar deze originele is wel erg lekker.
Testaccio en de 8e heuvel
We stappen weer op de fiets en gaan weer terug naar de andere kant van de Tiber, naar een wijk waar je zelf niet zo snel zou komen: Testaccio. We rijden een stuk langs de rivier en genieten van het heerlijke weer. Januari is echt een top maand om Rome te bezoeken. Het is een stuk rustiger dan het hoogseizoen en het is een welkome afwisseling voor het gure weer in Nederland. Ook het licht vind ik adembenemend mooi.
Amandio neemt ons mee naar de oude slachthuizen. In Rome is er al heel lang een wet dat er geen oude gebouwen afgebroken mogen worden. Dat zorgt ervoor dat deze mooie maar lugubere gebouwen er nog goed bij staan. Er is getracht wat commercie en cultuur te starten maar dat blijkt toch moeilijk. In Nederland zou hier direct een foodhall of jonge ondernemersparadijs voor gemaakt worden. Hier staat het te verpieteren alsof het niets is. Op de achtergrond zien we de 8e heuvel van Rome: de Monte dei Cocci of Monte Testaccio. Rond de 2e eeuw werd voor het vervoer van levenswaren gebruikt gemaakt van potten. Omdat het niet hygiënisch was deze een tweede keer te gebruiken en omdat ze zo goedkoop waren, werden deze gedumpt. Het is nu dus een berg van grote historische waarde.
Keats en Bulgari
Toen Amandio voorstelde om naar een begraafplaats te gaan, had ik mijn bedenkingen. Maar deze algemene begraafplaats voor niet katholieken (letterlijk vertaald) is heel bijzonder. Het was de enige begraafplaats in het katholieke Rome waar niet gelovigen of andersgelovigen zoals acteurs, diplomaten, dichters en communisten begraven werden. Je kan hier het graf bezoeken van Keats, Shelley en Bulgari. De graven en de omgeving zijn prachtig en Amandio verteld stuk voor stuk prachtige verhalen over de verschillende graven. In het naastgelegen park zie je ook direct de pyramide van Rome, een graftombe gebouwd voor Cestius (ca. 12 v Chr.).
Uphill
Nu is het tijd om onze Hollandse fietsbenen te laten zien. We gaan de Aventine hill op. We fietsen eerst onderaan langs Tram Depot, een plek waar je een heerlijke koffie of cocktail kan drinken in een oude tram. Wij slaan over omwille van de tijd en fietsen een van de zeven heuvels op. Bovenaan links is Il buco della serratura. Door een sleutelgat krijg je een prachtig uitzicht op de stad. Je hoeft niet in de rij te gaan staan want dat uitzicht krijg je verderop ook vanuit de Sinaasappeltuin (Giardino degli Aranci). Het is al bijna 5 uur en de zon gaat onder. Het is echt een prachtig uitzicht.
Massimo, de waarheid en vomitorium
We dalen weer af en komen ongeveer met onze neus in Circo Massimo terecht. Het is niet voor te stellen dat hier in de hoogtijdagen 150 tot 250 duizend mensen naar de paardenraces keken.
We slaan linksaf en passeren aan de rechterkant de rij bij de Bocca della Verita, een leugendetector uit de Romeinse oudheid. Even verderop staan we stil bij Teatro Marcello. Een van de eerste theaters waar het vomitorium (letterlijk vertaald ‘uitspuwer’) werd uitgevonden. De uitgangen, die nog steeds de basis zijn voor uitgangen van onze huidige theaters, konden in korte tijd de bezoekers uitspugen. En als je je afvraagt waarom er licht brandt… een groot deel van het eeuwenoude theater is omgebouwd naar appartementen. We nemen voordat we afscheid nemen van onze gids nog snel een kijkje in de Joodse ghetto. Amandio wijst ons op de herdenkingstekens voor de huizen van slachtoffers van de tweede wereldoorlog. Heel mooi gedaan en ze zijn door de hele stad te vinden.
Foodie in Rome: ora di cena
Het is nog te vroeg om te gaan eten. Van een local die in Nederland woont, hebben we een tip gekregen op piazza del Fico: Da Francesco. En laat daar nou ook een leuke bar zitten: Bar del Fico. Dus via het prachtige Piazza Navona zoeken we onze weg. We zijn doodmoe van het fietsen maar vooral van alle indrukken. We genieten dus even van gratis Wifi en een heerlijk verfrissende Gin sour.
Rond 7 uur besluiten we toch vroeg te gaan eten en daardoor zijn er nog genoeg tafels vrij. We komen naast een bont gezelschap te zitten die onze avond nog leuker maakt. Het restaurant heeft een hele grote kaart. We delen eerst een Carciofi alla Giudia. Het is het seizoen van artisjokken en deze gefrituurde zien er niet heel smakelijk uit maar zijn echt heerlijk. Een andere groente die echt Romeins is, is puntarelle. Het is een soort bladcichorei en wordt door middel van een apparaatje in slierten gesneden en gegarneerd met ansjovispasta en olijfolie. Het is bitter maar ik ben daar echt gek op. Verder delen we Bruschette della casa met de klassieke tomaten, olijventapenade, kippenleverpate en met truffel. Echt heerlijk. Daarna gaan we voor een Saltimbocca alla Romana (kalfsvlees met ham en salie) en de Frittura di calimari e gamberi. We sluiten af met een koude zabaglione met aardbeien. Wat een topadvies dit restaurant, werkelijk alles was heerlijk. Er was te veel om te kiezen en te proeven en de sfeer is top. Kom er graag nog een keer terug.
Bijkomen
En dan op weg terug naar het hotel. We willen al die heerlijkheden er wel even aflopen dus besluiten via de Trevi fontein en de Spaanse trappen naar boven te lopen. Zo ’s avonds laat is het heerlijk rustig en oh zo mooi met alle verlichting. In het hotel gekomen kunnen we de slaap niet zo snel vatten. We zijn compleet euforisch over onze eerste bomvolle dag. We hebben zoveel gezien, indrukken opgedaan en heerlijke dingen geproefd. En we zijn het er over eens: de dag was niet zo succesvol geweest zonder onze gids Amandio van Withlocals.
Onze top 5 (culinaire) bezienswaardigheden in Rome
- Eataly: een 17.000 m2 groot foodwarenhuis waar Italiaanse producten te koop zijn maar waar je ook bij 23 verschillende punten de producten en gerechten kan eten.
- Capitol Hill: hier zie je het beeld van de stichter van Rome Romulus, zijn tweelingbroer Remus en de zogende wolvin. Daarnaast biedt de achterkant van het gebouw van de burgemeester een prachtig uitzicht over Forum Romanum.
- Cioccogelateria Venchi in Via del Corso. De geur van de metershoge chocolademuur komt je al van verre tegemoet
- Museum Case Romane del Celio: een prachtig monument verborgen onder een kerk. Je stapt hier letterlijk vier millenia geschiedenis binnen. Je voelt bijna de paardenkarren door de straten heen denderen.
- Sant’Eustachio de oudste koffiebar van Rome waar je eerst aan de bar besteld en daarna je koffie opdrinkt aan de bar. Wil je zitten, dan betaal je meer.
Over Marjolein
Hi, leuk dat je dit leest. Ik ben Marjolein, bijna 38 en woon in Voorburg. In het dagelijks leven houd ik mij bezig met marketing, positionering en communicatie. In mijn vrije tijd houd ik mij bezig met sociaal ondernemen en eten. Ik help mijn man Rogier met een nieuwe sociale startup op het gebied van voeding: Glorious Bastards Een bedrijf waar zowel groenten en fruit als mensen een nieuwe of tweede kans krijgen. En verder? Ben ik druk met onze twee zoontjes en ben ik vaak in onze heerlijke keuken te vinden, ga ik uit eten, of struin ik het internet af naar culinaire adressen.
Eten biedt voeding, groei en liefde maar eten en koken biedt voor mij vooral verbinding. Samen koken, over eten en recepten praten, dat nieuwste restaurant ontdekken maar vooral ook samen eten. Van jongs af aan stond eten al centraal bij ons thuis en heb ik altijd al interesse gehad voor het proeven van nieuwe dingen. En zo ook deze blog, een nieuw recept en voor mij een nieuwe proeverij.
Wat een superleuk verhaal! Heb het gevoel dat ik bij je achterop de fiets zit en bj je aan tafel!
Dankjewel! Spring maar achter op m’n fiets…?