Door gastblogger Ellen Rebel – Zoals in mijn laatste blog reeds verteld, is de moestuin al aardig opgeruimd voor de winter en staat er niet veel meer in. Wel fijn dat het even wat rustiger is, zodat er weer wat tijd voor andere dingen is. Het zonnetje van afgelopen week was zo warm dat je zelfs zonder jas nog van de zon kon genieten. Ook Pien vond het heerlijk in de achtertuin. Omdat er niet veel meer gebeurt in de moestuin zal ik de komende maandjes om de vier weken een blog schrijven via My Happy Kitchen.
Bezoek aan de Elzas en Europapark
In de herfstvakantie zijn we sinds onze thuiskomst van de reis in 2018 weer voor het eerst op vakantie geweest. De kinderen hadden vorig jaar voor Frank zijn 60ste verjaardag een uitje naar Europapark in Duitsland aangeboden. Frank is gek op achtbanen, nou daar kan je je lol op! Walibi is er niets bij! Heel veel mensen hebben er nog nooit van gehoord. Je rijdt er niet voor een weekendje heen want het is toch een slordige 650 kilometer. Maar met leuk gezelschap in de auto ging de rit erg snel. Wij hadden ons appartement in de Elzas, in het noordoosten van Frankrijk aan de linkeroever van de Rijn die de grens met Duisland vormt.
Twee dagen lang hebben we door het park gelopen en de verschillende achtbanen diverse malen bezocht. Als een kleine jongen genoot Frank vooral als hij vooraan in de achtbaan mocht zitten. Het waren fantastische dagen waar we weer een poosje op kunnen teren.
Route de Vins d’Alsace
Behalve het Europark hebben we ook een paar kilometer van de 170 kilometer lange wijnroute gereden en diverse wijnboeren bezocht. Voor thuis natuurlijk de nodige doosjes witte wijn gescoord. Het is een genot door het landschap te rijden. Je proeft de sfeer van Frankrijk en Duitsland in de schilderachtige dorpen, hele typerende vakwerkhuizen in pasteltinten.
Naar de Elzas in een echte auto!
Wij beschikken niet over een erg geavanceerde auto. Voor de reis naar de Elzas mocht ik van Hyundai een I20 lenen. Wat was dat een feest! Toen ik de auto opgehaald had in Sassenheim stuurde ik de kinderen al een bericht: “Wat een fantastische auto, er zit in tegenstelling tot mijn eigen auto een radio in!”. Nou dit was nog het minste! Een complete auto met alles erop en eraan. Zelfs werd je gewaarschuwd als er een auto in je dode hoek zat. We hebben door deze auto een veilige heen en terugreis gehad!
Pien moest even wennen
Als je veel beestjes hebt, kan je niet zomaar een paar dagen vertrekken. Een lieve oud-collega heeft met haar man op ons huis en de beestjes gepast. Alleen Pien moest een poosje wennen maar dat kan je haar niet kwalijk nemen, zij was nog nooit zonder ons geweest. Na een paar daagjes waren ze de dikste maatjes. De andere beestjes maakt het niet veel uit wie het eten neer zet: Als er maar eten neergezet wordt. De oppas kon ook genieten hoe leuk het is, als Pien samen met Mees door de Groenzoom banjert.
In plaats van tuinieren focus op bakken
Zoals al gezegd, in de tuin valt weinig eer te behalen. Voor De Keulse Hei is er nu alle tijd om voor de gasten dingen uit te proberen. Zoals de Halloween koekjes (zie foto) en de appelcake met advocaat, wat toch wel een favoriet van mij is.
Met mijn moeder naar de foodexperience van Robèrt
Vorige week ben ik op uitnodiging van mijn moeder naar de theaterbeleving van Meester Boulanger en Meester Patissier Robèrt van Beckhoven geweest. Ik zal niet te veel verklappen voor de mensen die er nog heen gaan maar het is ontzettend verrassend. Voor mij was een nieuw concept! Wat een passie heeft deze man voor zijn vak! Ik kan wel verklappen, ga niet met een volle maag naar het theater.
Mooie actie Kids en Kornuiten
De Lions dames en heren van Pijnacker-Nootdorp zijn druk in de weer geweest met de speelgoedbeurs in CulturA en Zo afgelopen zaterdag. Er is een mooi bedrag op gehaald van ruim € 1500,00 en 26 gezinnen met totaal 65 kinderen uit een duidelijke achterstandssituatie blij gemaakt met gratis speelgoed en winterjassen!
Kalfjes nemen afscheid
Een jaarlijks terugkerend verdrietig ritueel is dat de mannelijke kalfjes weg gaan bij hun mama’s. Ruim 24 uur horen we ze huilen om hun jong. Hartverscheurend. Na deze 24 uur hebben ze zich er blijkbaar bij neergelegd want dan horen we ze niet meer. Alleen de koe die laat in het jaar de tweeling had gekregen hoefde nog geen afscheid te nemen. Enkele dagen later moesten de kalfjes van hun mama afscheid nemen want zij lag totaal onverwachts dood in het weiland. Wat een verdriet. Gelukkig waren ze groot genoeg om zonder moedermelk verder te groeien.
Zoals hierboven verteld, niet over twee weken maar over vier weken volgt mijn volgende blog. Hopelijk heb ik dan mijn bestelde knofloken binnengekregen want die moeten bij voorkeur in november de grond in. En ga ik jullie meer vertellen over de plannen met De Keulse Hei. Wordt vervolgd!
Ja hoor, weer zo’n leuk blog. Heerlijk lezen weer over alles rondom De Keulse Hei en verder!!