Ik ben geboren in 1968 en dus grotendeels opgegroeid in de jaren 70 en 80. En hoewel mijn zoon regelmatig muziek uit die tijd luistert, realiseer ik me dat er een heleboel dingen van vroeger zijn die mij kind niet meer zal kennen. Van het dubbeltje tot het opwinden van een vastgelopen cassettebandje!
Dingen van vroeger
De Nederlandse gulden
Ik heb nog een setje met alle Nederlandse munten uit mijn geboortejaar. Een cent, een vijfcent munt, een dubbeltje, een kwartje, een gulden en een rijksdaalder. Grappig ook dat we toen voor bepaalde muntstukken ook echt een naam hadden! Nu zeg je gewoon 10 eurocent of 20 eurocent. En ik moet stiekem bekennen dat ik heel soms wel eens omreken naar gulden. En dan ook best vaak schrik van de prijsstijgingen in de loop der jaren. Alhoewel de introductie van de euro (2002) inmiddels alweer meer dan 18 jaar geleden is
Videoband/Cassetteband
Eigenlijk zou ik hier de LP, CD en DVD haast ook wel bij kunnen zetten. Want of het nu muziek is of film, tegenwoordig streamen we alles online. Scheelt wel een hoop ruimte in je huis, want wat hadden wij vroeger veel cassettebandjes en videobanden! En als zo’n cassettebandje dan vastliep dat je dan met een pen of potlood geduldig de tape weer moest ‘opdraaien’. Of soms zelfs moest plakken met tape.
Favoriete programma’s (Toppop!) namen we op op video. En dan maar hopen dat je vader niet per ongeluk een programma er overheen opnam! Als je iets echt voor de eeuwigheid wilde bewaren dan kon je een plastic ‘palletje’ afbreken. Er kon dan niet meer worden opgenomen.
Foto’s laten ontwikkelen
Driehonderd selfies maken om daaruit de meest flatterende te kiezen, dat konden we vroeger niet. Je schoot je foto’s op goed geluk om ze vervolgens weg te brengen en te laten ontwikkelen. En dan kwam de verrassing: welke foto’s waren gelukt? Soms waren ze overbelicht (en zag je niks), soms was je de lensdop vergeten (zag je ook niets). Of was je vergeten een flitsblokje te gebruiken?
En dan moest je nog alle foto’s gaan inplakken in je fotoalbum. Met van die grappige fotostickers erbij.
Telefooncel, telefoonboek en draaischijf telefoon
Je hoort het mensen nog wel eens zeggen ‘sorry, ik ben verkeerd verbonden’ of ‘ik heb verkeerd gedraaid’. Uitdrukkingen uit de tijd dat telefonistes een verbinding tot stand brachten tussen twee nummers en uit de tijd dat de telefoon een draaischijf had.
Wilde je iemand bellen, dan kon je het nummer opzoeken in het telefoonboek. Die je ieder jaar weer opnieuw kreeg en die eerder jaar dikker werd! Later kwamen daar nog de Gouden Gids en het Postcodeboek bij. Hele boekwerken had je thuis liggen om iets op te kunnen zoeken (pre-internet tijdperk!)
Had je zelf geen telefoon, was je onderweg of wilde je bellen met wat privacy (je ouders hoefde niet alles mee te luisteren!) dan kon je vanuit een telefooncel bellen. Moest je wel een hoop kwartjes meenemen! Toen ik in Italië woonde en met mijn ouders wilde bellen nam ik vaak iemand mee om de ‘gettoni’ (speciale telefoonmuntjes) voor mij in te gooien, zo hard ging dat! Later kwamen er ook telefoonkaarten.
Inbellen op het internet
De telefoon was ook nodig om verbinding te maken met het internet. Je belde in en wachtte tot je een vreselijke verbindingstoon kreeg (zie de video!) En dan had je internet. Uren rondkijken op de nog niet zo oneindig veel pagina’s. Met als gevolg dat je ook urenlang telefonisch niet bereikbaar was!
Knipselmappen in de bieb
Tegenwoordig googelt mijn zoon zijn hele werkstuk of spreekbeurt in een mum van tijd in elkaar. Hoe ging dat vroeger eigenlijk? Dan ging je naar de bibliotheek en maakte je gebruik van de knipselmappen. Over de meest uiteenlopende onderwerpen was er wel eentje, van ‘cavia’s’ tot ‘Spanje’. In de mappen zaten dan knipsels over het onderwerp uit kranten en tijdschriften. Zodat je daar al je informatie over je werkstuk kon halen. Veel (over)schrijven dus. En eventueel fotokopietjes maken.
Ook kon je van alles en nog wat opzoeken in de Encyclopie. Sommige mensen hadden zelfs de hele Winkler Prins collectie thuis staan.
Roken in de klas
Roken was ‘dood’gewoon! Zelfs de leraar rookte, gewoon in de klas. Tijdens feestjes stonden er – naast de blokjes kaas met zilverui – ook sigaretten op tafel. Van meeroken had nog nooit iemand gehoord. Lees meer over eten en drinken in de jaren 70!
Bankcheque of girobetaalkaart
In de supermarkt betaalde je je grote boodschappen met een bankcheque of girobetaalkaart. Het bedrag invullen, handtekening zetten en samen met je pasje aan de kassière tonen en je kon je boodschappen meenemen. Op vakantie in het buitenland was het wel iets meer gedoe. Je moest naar een bank waar ze – ogenschijnlijk – eerst wel 100 kopietjes maakte van je cheque én je paspoort voor je met je lires of francs de deur uit mocht! En dan duurde het soms maanden voordat de cheque werd afgeschreven.
Floppydisk
Eerst nog een grote soepele (de 5 ¼ ) en later een kleinere harde versie (de 3 ½ ). Nodig om bijvoorbeeld software op je computer te installeren of om backups van bestanden te maken. Naarmate de jaren vorderde had je voor een nieuw spel soms wel 10 floppies nodig! Apple nam met de iMac in 1998 al afscheid van de floppydrive, sinds 2005 worden er eigenlijk geen pc’s meer gemaakt waar floppies in kunnen. En ook de cd-rom is inmiddels grotendeels vervangen door usb en externe harde schijven.
Strippenkaart
Heb ik nog wel genoeg strippen? Dat was het eerste wat ik ’s morgen checkte voor ik naar school of werk ging. En anders ff snel langs de tabakswinkel om een nieuwe te kopen. Of even wat Labello op de kaart te smeren zodat je de stempel na de rit kon wegwrijven en opnieuw kon gebruiken. Beschrijfbare cellotape werkte ook…… Veel mensen vonden die strippen ook maar ingewikkeld. Want hoeveel moest je er nu precies afstempelen?
Weet jij nog leuke dingen van vroeger die jouw kind niet meer zal kennen? Laat ze achter in de reacties!
Bewaar dit artikel over de dingen van vroeger op Pinterest:
Hai Anne-Marie,
Om precies die reden ben ik in 2015 gaan bloggen over nostalgie. Zodat we die herinneringen kunnen bewaren. Leuk voor de mensen die in die tijd leefden, leerzaam voor de volgende generatie. Inmiddels schrijf ik al vijf jaar een nostalgie column in TrosKompas en heb ik drie boeken geschreven over de jaren dertig tot begin jaren tachtig. Onze zonen hebben vaak geen idee waar ik over schrijf en halen regelmatig verbaasd de wenkbrauwen omhoog ‘echt ging dat zo?’. Heel leuk dus dat je deze herinneringen beschrijft. Wat lijkt het alweer lang geleden hè? Mocht je het leuk vinden om nog meer herinneringen op te halen, neem dan eens een kijkje op mijn site http://www.gtrovers.nl.
Groetjes,
GT Rovers
Wat leuk, ga ik zeker doen! Ik heb op mijn blog ook een hele categorie gewijd aan geschiedenis/jeugdsentiment. Mijn favoriete onderwerp!
Roken in de klas ben ik te jong voor, maar heb me als kind wel altijd afgevraagd wat de mensen die foto’s ontwikkelden allemaal gezien hebben :P.
Ja dat heb ik vroeger ook regelmatig gedacht!!
Wat een leuk blog. En wat erg dat ik toch wel heel veel dingen nog herken. En ik ben nog maar net een kwart eeuw oud (25 dus). Alleen dat inbellen zegt me zo niets, wel dat we nooit heel lang achter de computer mochten want dat was te duur. En die strippenkaarten doen me denken aan dat ik vroeger ook nooit wist wanneer nu de halte kwam. Ik vond, mede daarom, de bus ook echt doodeng. Nu heb je gelukkig altijd een scherm in de bus waar je precies kan zien waar je bent. Handig 🙂
Wat leuk om te horen! Ik vroeg vroeger altijd aan de buschauffeur of hij wilde omroepen als mijn halte er was. En dan maar hopen dat hij het niet vergat! Die schermen van nu zijn idd ideaal!